25.06.2018r. w poniedziałek mieliśmy w Klubie Prywatka niecodzienną imprezę a mianowicie odbyła się długo oczekiwana premiera sztuki „Majster i czeladnik „wg. Józefa Korzeniowskiego, zaprezentowana przez Grupę Teatralną Janusza P Stowarzyszenia VivaMY, której założycielem był niedawno zmarły nasz kolega Janusz Pietrzykowski.
Założycielem grupy ale też reżyserem sztuki, której nie zdążył dokończył bo przegrał walkę z chorobą.
Grupa Teatralna Janusza P Stowarzyszenia VivaMY( nazwa nadana przez za założyciela grupy) po śmierci Janusza nie poddała się i postanowiła dokończyć rozpoczętą pracę i doprowadzić do premiery. Udało się wyśmienicie. Za co całemu zespołowi gorąco podziękowaliśmy. Za ciężką pracę i zaangażowanie, za świetną grę, za chęci i w końcu za to że są.
W hołdzie naszemu przyjacielowi poświęcone było to spotkanie .Spotkanie, bo był to także po premierze wieczór wspomnień o Januszu Pietrzykowskim. Wspólnie z Rodziną , bliskimi znajomymi, przyjaciółmi wspominaliśmy jego twórczość, jego pracę jako społecznika, jako aktora, jako człowieka, jako kolegi i oddanego przyjaciela. Prezentację osoby Janusza przekazała nam koleżanka Teresa Tomczyk. Ciepło wspominany był także przez Władysława Pitaka. Były emocje, łzy, wzruszenia i podziękowania wszystko jednak w miłej atmosferze przy kawie i ciasteczkach dzięki uprzejmości gości i szefostwa Prywatki.
Godnie uczciliśmy pamięć kolegi Janusza i będziemy o nim pamiętać, bo sekcja teatru z Grupą Teatralną Janusza P dalej będzie działać i tworzyć.
Na koniec kilka słów, które przygotował Janusz Pietrzykowski a przekazała koleżanka Teresa Tomczyk o autorze utworu „Majster i czeladnik” – Józefie Korzeniowskim.
Józef Korzeniowski urodził się w Brodach w 1797 roku – Twórczość Jego przypada na okres między powstaniem listopadowym a styczniowym – Rozpoczyna jako poeta hołdujący pseudoklasycyzmowi. Po Liceum Krzemienieckim po protekcji Czartoryskiego zbliża się do środowiska literatów warszawskich, którym przewodniczy Julian Ursyn Niemcewicz, tam poznaje Koźmiana, Osińskiego, Odyńca, Dmochowskiego, a także Morawskiego. Po wybuchu Powstania Listopadowego udaje się do Krzemieńca, gdzie zostaje nauczycielem, a następnie do Kijowa i Charkowa. W 1846 roku przenosi się do Warszawy. Umiera w Dreźnie 17 września 1863 roku.
Jest jednym z najwybitniejszych pisarzy i dramaturgów naszej krajowej literatury w dobie między powstaniami. Jego twórczość poświęcona jest przede wszystkim tematyce jemu współczesnej, opartej na bystrej i rzetelnej obserwacji. Wyśmiewa przesadność, rozrzutność, chciwość, spekulacje, a zachęca (tu namiastka pozytywizmu) do pracy od podstaw, pracy organicznej, tym samym dając rys realizmu, który w połowie XIX wieku stanie się kierunkiem polskiej literatury i dramatu.
W Warszawie w 1846 roku pisze MAJSTRA I CZELADNIKA. Tutaj tematyka poświęcona przede wszystkim jego współczesności, ale rozszerzona o zakres Jego zainteresowań – środowiska od wsi do miasta. Dramat ten utrzymany jest w tonie w połowie komedii w połowie ckliwego melodramatu. Jak silne były tradycje tej sztuki, niech świadczy fakt, że w roku 1945, natychmiast po wyzwoleniu Warszawy Pragi pierwszą sztuką wystawianą przez Teatr Dramatyczny był właśnie „Majster i czeladnik”.
W naszej inscenizacji pragniemy pokazać starcia dwóch sił – majstra i czeladnika, rozprawiając się z nałogiem pijaństwa oraz walory ludzi i pracy ponad przywilejami urodzenia, wnosząc jakby nowe cechy środowiska współczesnego jak: honor, uczciwość, bezinteresowność i inteligencję. Postać lichwiarza Mortki odgrywa dość ważną rolę. Żydowski lichwiarz straszy dłużników, korzystając z prawa. Jednak nie atakujemy wprost Mortki, ale proces zadłużania się rodziny majstra. Natomiast pani Szarucka, to postać trzymająca w ryzach całą rodzinę jak i czeladników, jednak pełna serdeczności i dobroci dla dobra. Mariasz Basi i Kaspra, to chyba jedna z najładniejszych par kochanków w naszej literaturze dramatycznej.
Nadmienić należy , że w spektaklu wykorzystane zostały utwory muzyczne:
Wolna Grupa Bukowina „Majster Bieda” (PROLOG)
Mirosław Czyżykiewicz „Piosenka Pijaka” (W PRZERWIE MIĘDZY AKTAMI)
Wesele, hej wesele tańcowało” autor nieznany (NA ZAKOŃCZENIE)
